Monday, September 28, 2009
(to have a better reading in the blog please clcik the link below thanks...)
Unibersidad Sa Tubig part IIPart 2 na kung part 2...Wala man masyadong Picture, pero nasa isipan, puso at experience ito.ano ba ang mga naranasan namin sa Unibersidad Sa Tubig na ito at naway hinding hindi ito makakalimutan...unang una, first time namin mag over night sa aming paaralan hindi dahil sa may thesis, project o anu man kundi dahil nga sa Unibersidad Sa Tubig o UST... at tsaka, matutulog sa Paaralan? puwede ba yun? hahaha! puwede basta may baha at nhindi ka makauwi dahil wala nang sasakyan na masasakyan...10am... ndismiss ang klase...at nasuspended narin...sobra akong nanghinyang dahil nsayang ang pagod ng aking teammates (3ITA) sa aming ippresent na seminar na kasama narin sa aming team ang 3ISB...Bakit nakakahinayang? kasi pinaghandaan namin ito, ngunit subalit datapwat hindi narin namin mababago ang mga nangyari kundi tanggapin ang katotohanan...saakin, ang magagawa ko nalang siguro is tatagan ko ang sarili ko.Sir Lintag: Carol, anu problema mo? mukhang iiyak ka na ah...Carol: hehe, ok lang un sir (naka ngiti pa ako nito pero sa loob sobrang sakit), ok lang ako sir, gagwan ko nlng ng paraan .... andito na eh, wala na ako magagwa . ang magagwa ko nalang is, kung papapaano ko hharapin ito. masakit man sa masakit, pero kelangan ko itong harapin...Sir Lintag: hehe oo tama ka, tara dito sa office, umiyak ka hanggang gusto mo.Carol: ok lng ako sir, hindi ako iiyak. Ayaw ko ipakita sa mga kagrupo ko na mahina ang tinuriing nilang leader. Ipapakita ko na kaya ko, para isipin din nila na kaya nila. at sabay sabay namin tong haharapin.at mga 10:30 na, at nakasama ko ang mga co-SITE officers ko,nagkwentuhan kmi to the max.. haha... hnggng sa ako ay ginutom at magpasayang umuwi na...10:45 pmnta ako sa rice in a box pra bmili ng x2 na rice in a box, XD been and mushroom rbx...at dali dali kong inubos yung isa at pumunta sa espanya gate, ngunit ako ay talagang nababasa na...suot suot ko ang aking waer resistant jacket, pero ako ay nabasa parin. kea nagmadali akong pumunta sa eng'g ... wala na rin kasi masakyan.. at ang nakakainis hindi ko naisip na pumunta sa LACSON!>.<11:00 am... aun... so andun na ako sa IT faculty with 3/4 of the site officers...si Dan Go nasa may eng'g gate with his driver... XDayon, so, ang nangyari pina-open line ko ung broadband ko etc... kwentuhan..so hnggng hapon, dahandahan umaakyat yung tubigat dahan dahan rin nwawala ung ilaw....at hnggng sa maging brownout at automatic generator kagad ung nagooperate...the next thing we check is that, umabot na pla ng hagdan sa labas ng engineering building ung tubig...at nagmkukhang island na ung engineering at di na ako mkauwi.. 12:00 nn yan..at tumawag narin ako sa aking mom, to let her know i'm safe di ako makakauwi ng maaga kasi mlakas ulan at nahihirapan akong umuwi kasi baha at malakas nga talga ulan... and she said, ok sige, ingat ka.magingat ka lalo na at baha... and kumain daw ako.. and i felt relieve na nakausap ko mama ko...so hanggang 5pm lahat kmi ay gumagawa ng paraan para makauwi at natatakot at the same time kasi dinahandahan ba nmin kami sa ilaw at sa koryente... later we know wala na power mga aircon, naka series kasi ung power sa aircon, kea isang tanggal lang un. or. hindi nakasama sa generator ung lie for aircon except sa 5th floor...ang maganda dito ay, yung iba namin friends/classmates ay nakakausap namin via text messaging (globe/smart/sun THANK YOU!) and dala ko rin broadband ko kaya ako nakakainternet... Just like us in engineering, hindi lang kmi ang stranded, meron pa in different colleges, meron pa nga sa Tan Tan kee Building at library eh.next, sa tulong ng laptop ni Martin Laureta na may plan vs zombie ayon sure ball hindi kami nabagot.. and ang gagaling ni Brian Arriola at Daryl Sapugay magaro ng Plan VS Zombie...2nd time ko makakita ng software na yun, kasi 1st time ko sa friend ko dun sa confe ng MISA...So, mga bandang 5pm-6pm tinext ko ung dalwa kong kuya, nag-Gm nrin ako na we are fine and, mukhang dito na ata kmi sa UST magpapalipas ng gabi.mga 5pm nabalitaan na may food, pero, di rpin dumarating hnggng 6pm.6pm sabi raw nasiraan sa daan ung maghahatid ng pagkain.sobrang alala ung mga kaptid ko saakin. and masyado ako natouch and i feel like crying but still ayaw ko parin.mga 7, tumwag ulit kuya ko, and he insist na sunduin ako ispite of the harsh wheather, and nasabi ko nalng tlga? thank you... and, sabi ni Dan Go na nsa IT facuty narin, na, magdala ng anything na 4x4 truck, pick up or nything above the line.kasi nkita rin nmin na lumubog ung kotse sa UST (bandang 4pm),...sobra akong naawa sa car, sayang kasi, especiallly yung katabi nea na CRV... :((*sniff*oh well. conitnue, mga 8:00 kmi nkakakain, at nsa 5th floor kmi, pinayagan narin ako ng kuya ko na magovernight dahil nakausap nea ang isa sa mga prof ko na nstranded na si Ma'am Crudo..8:00 nagddistribute ung mga volunteer ng food and water...ang pinaka nakakatouch is ay yung mga professors ko sa ICS department, sa lahat lahat ng problema, gumgwa sila ng praan. they just dont look unto the problem, pero, they find ways to solve the problem at yun ang pinaka natututnan ko chaka WORK AS A TEAM at WALANG IWANAN...lahat ay nagppray, habang kmi ay naghhintay ng balita...lahat ay natutulungan.... Si Ma'am Cosme together with Ma'am Afurong di kami pinabayaan. And sa Leadership ni Ma'am Cosme, na khit kanin at toyo lang yung food na maiiooffer nila samin still they do it for US.hanggng sa kinaumagahan ay ganun ganun ang nayayari at syempre tulog na ang mga tao...at nasa isang room kmi, IT FACULTY room, kmi mga officer...nkikipag keep in touch din saamin ang aming president sa SITE na si Ate lei.nung madaling araw, pilit ako tinatwagan ng mom ko.. haha.. di makatulog mama ko sa kakaalala at wla kasi makulit na katabi mom ko nun..hehe, baha nrin daw sa 1st floor namin na hindi pa nababaha EVER since na inayos ung road namin.So, ayon sila Sir lintag and sir Dota ay umuwi nung bandang hapon ng 26, pero, eto ah nakakabilib at sobra akong na-touch at hindi lang siguro ako pati mga clasmates ko at co-officer, BUMALIK SILA SIR LINTAG AT SIR DOTA nung umaga mga 7am, na may dala dalang 2fulll boxes of PANDESAL.sobrang nakaktouch... biruin mo, nkauwi na sila BINALIKAN parin kmi..THANK YOU SO MUCH!!!sa mga stories na ito, sa mga nastranded katulod namin, may mga baon kmi na istorya na maiishare namin, pero ang pinaka mababaon namin is yung experience at kung papano namin ito hinarap...Nagpapasalamat ako sa aming Professor na hindi kami pinabayaan at plaging andyan para alagaan kami hindi lang sa academics akundi sa totoong buhay lalo na sa mga sakuna na ganito, Si assistant Dean! haha ang alarm clock namin every now and then pra sa mga sinusundo ng mga parents sa engineering, sa mga friends ko na walang sawa na andyan pra kmustahin ako at nagbabalita at tinwagan ang mga officals pra bgyan kmi nagng saklolo, sa mga SITE Officers EB and CH...., sa mga GUARDS and Janitors nagpapasalamat ako dahil kaht madaling araw na hindi nyo parin kami pinabayaan at hindi kayo natutlog..(papano ko nalaman? gising ako buong madaling araw eh... 1hr lng tulog ko... at pinagmamasdan ko kayo! XD wahahaha!), sa engineering building at sa ibng building, dahil sa mga oras na yun TANGING UST lng sa paligid na yun ang may koreyente at WIFI! XD salamat UST! kso, naiinis ako dahil mablis mahain espanya XD...at kay GOD, maraming salamat dahil hindi Niyo po kami pinabayaan...TRULY, this is a wonderful experiene...mas nakilala ko at mas nkilala nmin ang isa't isa...parang nagteambuilding lang kami hahah.. wit the rain.. survivor PHILIPPINES ang maitatwag mo dito na walang daya, walang camera, at mas lalo na hindi scripted...nagpapasalamat ako sa LAHAT! DAHIL HINDI KAYO SUMUKO!at nananili kayong buhay para sa mga minamahal niyo...^^nagpapasalamt din ako sa aking laptop, kung wala xa, wla akong post. XDat di ako makakapagchat at di ko malalaman case ng iba friends ko sa DLSU, Ateneo, sa Ibang colleges sa UST, at sa mga friends ko na nsa ibang lugar na pareho ang nararanasan gaya ng saamin...over allMARAMING SALAMAT!!!!MARAMING SALAMAT AT BINASA NYO ITO!!!!sa mga nkasama ko at kasabay ko lumaban sa mga pangayayring ito, HINDING HINDI KO KAYO MAKAKALIMUTAN!nasa puso, isipan at experience ito... wala sa picture o video... it's how YOU yourself survive with those people around you... it's how you deal with te problems, it's how you make it, it's ahow you LEARN from it and It's how you fight WITH GOD .-CAROLYN ONG (ang kwento ko sa September 26 at 27 para sa tao sa buong PILIPINAS) Lagi tatandaan, nararanasan man natin ito at mahirap man, meron at meron parin mas nakakaranasan ng ganito at kasabay natin na nagdurusa at nwalalan mismo ng minmahal dahil sa sakuna na ito.. later we know that many have died in this kind of incident.We SHOULD PRAY AND PRAY, because ONLY GOD can HELP US ALONG THE WAY...
Unibersidad Sa Tubig part IIPart 2 na kung part 2...Wala man masyadong Picture, pero nasa isipan, puso at experience ito.ano ba ang mga naranasan namin sa Unibersidad Sa Tubig na ito at naway hinding hindi ito makakalimutan...unang una, first time namin mag over night sa aming paaralan hindi dahil sa may thesis, project o anu man kundi dahil nga sa Unibersidad Sa Tubig o UST... at tsaka, matutulog sa Paaralan? puwede ba yun? hahaha! puwede basta may baha at nhindi ka makauwi dahil wala nang sasakyan na masasakyan...10am... ndismiss ang klase...at nasuspended narin...sobra akong nanghinyang dahil nsayang ang pagod ng aking teammates (3ITA) sa aming ippresent na seminar na kasama narin sa aming team ang 3ISB...Bakit nakakahinayang? kasi pinaghandaan namin ito, ngunit subalit datapwat hindi narin namin mababago ang mga nangyari kundi tanggapin ang katotohanan...saakin, ang magagawa ko nalang siguro is tatagan ko ang sarili ko.Sir Lintag: Carol, anu problema mo? mukhang iiyak ka na ah...Carol: hehe, ok lang un sir (naka ngiti pa ako nito pero sa loob sobrang sakit), ok lang ako sir, gagwan ko nlng ng paraan .... andito na eh, wala na ako magagwa . ang magagwa ko nalang is, kung papapaano ko hharapin ito. masakit man sa masakit, pero kelangan ko itong harapin...Sir Lintag: hehe oo tama ka, tara dito sa office, umiyak ka hanggang gusto mo.Carol: ok lng ako sir, hindi ako iiyak. Ayaw ko ipakita sa mga kagrupo ko na mahina ang tinuriing nilang leader. Ipapakita ko na kaya ko, para isipin din nila na kaya nila. at sabay sabay namin tong haharapin.at mga 10:30 na, at nakasama ko ang mga co-SITE officers ko,nagkwentuhan kmi to the max.. haha... hnggng sa ako ay ginutom at magpasayang umuwi na...10:45 pmnta ako sa rice in a box pra bmili ng x2 na rice in a box, XD been and mushroom rbx...at dali dali kong inubos yung isa at pumunta sa espanya gate, ngunit ako ay talagang nababasa na...suot suot ko ang aking waer resistant jacket, pero ako ay nabasa parin. kea nagmadali akong pumunta sa eng'g ... wala na rin kasi masakyan.. at ang nakakainis hindi ko naisip na pumunta sa LACSON!>.<11:00 am... aun... so andun na ako sa IT faculty with 3/4 of the site officers...si Dan Go nasa may eng'g gate with his driver... XDayon, so, ang nangyari pina-open line ko ung broadband ko etc... kwentuhan..so hnggng hapon, dahandahan umaakyat yung tubigat dahan dahan rin nwawala ung ilaw....at hnggng sa maging brownout at automatic generator kagad ung nagooperate...the next thing we check is that, umabot na pla ng hagdan sa labas ng engineering building ung tubig...at nagmkukhang island na ung engineering at di na ako mkauwi.. 12:00 nn yan..at tumawag narin ako sa aking mom, to let her know i'm safe di ako makakauwi ng maaga kasi mlakas ulan at nahihirapan akong umuwi kasi baha at malakas nga talga ulan... and she said, ok sige, ingat ka.magingat ka lalo na at baha... and kumain daw ako.. and i felt relieve na nakausap ko mama ko...so hanggang 5pm lahat kmi ay gumagawa ng paraan para makauwi at natatakot at the same time kasi dinahandahan ba nmin kami sa ilaw at sa koryente... later we know wala na power mga aircon, naka series kasi ung power sa aircon, kea isang tanggal lang un. or. hindi nakasama sa generator ung lie for aircon except sa 5th floor...ang maganda dito ay, yung iba namin friends/classmates ay nakakausap namin via text messaging (globe/smart/sun THANK YOU!) and dala ko rin broadband ko kaya ako nakakainternet... Just like us in engineering, hindi lang kmi ang stranded, meron pa in different colleges, meron pa nga sa Tan Tan kee Building at library eh.next, sa tulong ng laptop ni Martin Laureta na may plan vs zombie ayon sure ball hindi kami nabagot.. and ang gagaling ni Brian Arriola at Daryl Sapugay magaro ng Plan VS Zombie...2nd time ko makakita ng software na yun, kasi 1st time ko sa friend ko dun sa confe ng MISA...So, mga bandang 5pm-6pm tinext ko ung dalwa kong kuya, nag-Gm nrin ako na we are fine and, mukhang dito na ata kmi sa UST magpapalipas ng gabi.mga 5pm nabalitaan na may food, pero, di rpin dumarating hnggng 6pm.6pm sabi raw nasiraan sa daan ung maghahatid ng pagkain.sobrang alala ung mga kaptid ko saakin. and masyado ako natouch and i feel like crying but still ayaw ko parin.mga 7, tumwag ulit kuya ko, and he insist na sunduin ako ispite of the harsh wheather, and nasabi ko nalng tlga? thank you... and, sabi ni Dan Go na nsa IT facuty narin, na, magdala ng anything na 4x4 truck, pick up or nything above the line.kasi nkita rin nmin na lumubog ung kotse sa UST (bandang 4pm),...sobra akong naawa sa car, sayang kasi, especiallly yung katabi nea na CRV... :((*sniff*oh well. conitnue, mga 8:00 kmi nkakakain, at nsa 5th floor kmi, pinayagan narin ako ng kuya ko na magovernight dahil nakausap nea ang isa sa mga prof ko na nstranded na si Ma'am Crudo..8:00 nagddistribute ung mga volunteer ng food and water...ang pinaka nakakatouch is ay yung mga professors ko sa ICS department, sa lahat lahat ng problema, gumgwa sila ng praan. they just dont look unto the problem, pero, they find ways to solve the problem at yun ang pinaka natututnan ko chaka WORK AS A TEAM at WALANG IWANAN...lahat ay nagppray, habang kmi ay naghhintay ng balita...lahat ay natutulungan.... Si Ma'am Cosme together with Ma'am Afurong di kami pinabayaan. And sa Leadership ni Ma'am Cosme, na khit kanin at toyo lang yung food na maiiooffer nila samin still they do it for US.hanggng sa kinaumagahan ay ganun ganun ang nayayari at syempre tulog na ang mga tao...at nasa isang room kmi, IT FACULTY room, kmi mga officer...nkikipag keep in touch din saamin ang aming president sa SITE na si Ate lei.nung madaling araw, pilit ako tinatwagan ng mom ko.. haha.. di makatulog mama ko sa kakaalala at wla kasi makulit na katabi mom ko nun..hehe, baha nrin daw sa 1st floor namin na hindi pa nababaha EVER since na inayos ung road namin.So, ayon sila Sir lintag and sir Dota ay umuwi nung bandang hapon ng 26, pero, eto ah nakakabilib at sobra akong na-touch at hindi lang siguro ako pati mga clasmates ko at co-officer, BUMALIK SILA SIR LINTAG AT SIR DOTA nung umaga mga 7am, na may dala dalang 2fulll boxes of PANDESAL.sobrang nakaktouch... biruin mo, nkauwi na sila BINALIKAN parin kmi..THANK YOU SO MUCH!!!sa mga stories na ito, sa mga nastranded katulod namin, may mga baon kmi na istorya na maiishare namin, pero ang pinaka mababaon namin is yung experience at kung papano namin ito hinarap...Nagpapasalamat ako sa aming Professor na hindi kami pinabayaan at plaging andyan para alagaan kami hindi lang sa academics akundi sa totoong buhay lalo na sa mga sakuna na ganito, Si assistant Dean! haha ang alarm clock namin every now and then pra sa mga sinusundo ng mga parents sa engineering, sa mga friends ko na walang sawa na andyan pra kmustahin ako at nagbabalita at tinwagan ang mga officals pra bgyan kmi nagng saklolo, sa mga SITE Officers EB and CH...., sa mga GUARDS and Janitors nagpapasalamat ako dahil kaht madaling araw na hindi nyo parin kami pinabayaan at hindi kayo natutlog..(papano ko nalaman? gising ako buong madaling araw eh... 1hr lng tulog ko... at pinagmamasdan ko kayo! XD wahahaha!), sa engineering building at sa ibng building, dahil sa mga oras na yun TANGING UST lng sa paligid na yun ang may koreyente at WIFI! XD salamat UST! kso, naiinis ako dahil mablis mahain espanya XD...at kay GOD, maraming salamat dahil hindi Niyo po kami pinabayaan...TRULY, this is a wonderful experiene...mas nakilala ko at mas nkilala nmin ang isa't isa...parang nagteambuilding lang kami hahah.. wit the rain.. survivor PHILIPPINES ang maitatwag mo dito na walang daya, walang camera, at mas lalo na hindi scripted...nagpapasalamat ako sa LAHAT! DAHIL HINDI KAYO SUMUKO!at nananili kayong buhay para sa mga minamahal niyo...^^nagpapasalamt din ako sa aking laptop, kung wala xa, wla akong post. XDat di ako makakapagchat at di ko malalaman case ng iba friends ko sa DLSU, Ateneo, sa Ibang colleges sa UST, at sa mga friends ko na nsa ibang lugar na pareho ang nararanasan gaya ng saamin...over allMARAMING SALAMAT!!!!MARAMING SALAMAT AT BINASA NYO ITO!!!!sa mga nkasama ko at kasabay ko lumaban sa mga pangayayring ito, HINDING HINDI KO KAYO MAKAKALIMUTAN!nasa puso, isipan at experience ito... wala sa picture o video... it's how YOU yourself survive with those people around you... it's how you deal with te problems, it's how you make it, it's ahow you LEARN from it and It's how you fight WITH GOD .-CAROLYN ONG (ang kwento ko sa September 26 at 27 para sa tao sa buong PILIPINAS) Lagi tatandaan, nararanasan man natin ito at mahirap man, meron at meron parin mas nakakaranasan ng ganito at kasabay natin na nagdurusa at nwalalan mismo ng minmahal dahil sa sakuna na ito.. later we know that many have died in this kind of incident.We SHOULD PRAY AND PRAY, because ONLY GOD can HELP US ALONG THE WAY...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
0 comments:
Post a Comment